~ Rozdział 30.

Ranek. Wstałam około godziny 10:00. Codzienny nawyk sprawdzanie telefony. Wzięłam go do ręki i zobaczyłam jedno nieodebrane połączenie i smsa od mamy. Pierw odczytałam smsa i to było najgorsze. Zaczęłam płakać. Wstałam z łóżka i usiadłam. Do pokoju wszedł Tom.

- Cześć kochanie, jak się spa… Co się stało, że płaczesz. – zapytał.

- Moja ciocia, moja ciocia z Ameryki mi umarła. – odpowiedziałam szlochając.

- Boże, tak mi przykro.

- Za 5 dni jest pogrzeb i lecę do Las Vegas.

- A kiedy dokładnie lecisz?

- No cóż, mama kazała mi być wcześniej, więc musiała bym nawet dziś wylecieć.

- A…

- Mmmm?

- Mogę lecieć z Tobą?- zapytał Tom.

- W sumie możesz. Lepiej idź się już pakuj.

- Dobrze. – odpowiedział i pocałował mnie w usta.

Ja poszłam do łazienki. Wzięłam prysznic i umyłam włosy.  Wyszłam z kabiny i wytarłam się. Ubrałam szorty ciemno- zielone do tego pomarańczowa marynarka, biała podkoszulka i buty na obcasie. Spięłam włosy w koka i nałożyłam lekki makijaż. Wyszłam z pokoju. Wyszłam z hotelu, bo chciałam zrobić sobie normalne śniadanie. Poszłam więc do domu gdzie była majka z rodziną. Zapukałam i otworzyła mi jej mama. Pozwoliła mi wejść i czuć się jak u siebie w domu. Skierowałam się do kuchni, aby zrobić sobie śniadanie i kawę. W kuchni siedziała Majka z Nathanem jedzący śniadanie.

- Część. – powiedziałam.

- Cześć słońce. I co, dobrze się spało? – zapytała Maja.

- Spało tak, ale poranne wiadomości nie były zbyt miłe.

- Dlaczego? Co się stało?

- Umarła mi ciocia z Vegas.

- Boże jak mi przykro. – odpowiedziała. Wstała i przytuliła mnie na rozweselenie.

- No, ja dziś z Tomem lecimy do Ameryki.

- Jak to, on będzie miał takie larytasy! Ja też chcę! – krzyknął Nathan.

- Jakie larytasy Nathanie. Żałoba jest u mnie i tyle. Chce ze mną jechać i tyle.

- Dobrze, a czy my też możemy? – zapytał Nathan.

- Właśnie, ja znałam twoją ciocię. – rzekła Maja.

- No, możecie jechać. Nie mam nic przeciwko.

- Fajnie idziemy się pakować Nathan.- rzekła Maja.

- Idę, już idę. – odpowiedział Nathan będąc już w przejściu, w którym mijał się z Tomem.

- I co?

- Co, co?

- Oni też jadą? – zapytał Tom.

- Tak. A co? Majka znała moją ciocię.

- Aha, nie nic. Jadłaś już śniadanie?

- Jeszcze nie, ale mam zamiar sobie je zrobić. – uśmiechnęłam się.

- Usiądź, zrobię Ci coś skarbie.

- Dobrze, to ja na chwilę wyjdę zacznę się pakować.

- Ok.

- Jak skończysz zadzwoń.

- Dobrze słońce.

Wyszłam z kuchni na kilka minut. Poszłam do hotelu, wzięłam walizkę i przysunęłam są do szafy. Zaczęłam pakować wszystkie rzeczy. Po 10 minutach zadzwonił do mnie Tom i powiedział, abym już przyszła. Odłożyłam prace na później. Wyszłam z hotelu i poszłam do domu Majki. Weszłam, skierowałam się do kuchni a na stole czekało już na mnie jedzenie. Zasiadłam. Naprzeciwko mnie usidła Tom i razem zjedliśmy śniadanie. Zaczął się mnie wypytywać jak ma n imię moja ciocia, ile miała lat i jaka była. Nie miałam wyboru, więc mu odpowiadałam.  Nagle do kuchni wparowali Max z Sivą.

- Paulina słyszeliśmy, że gdzieś lecisz. Prawda? – zapytał się Siva.

- Tak, lecę do Las Vegas, umarła mi tam ciocia.

- Przykro mi, a czy mogli byśmy z Tobą polecieć?

- Wszyscy chcą ze mną lecie. Hmmmmm…

- No proszę!

- Dobrze, niech już będzie.

- Tak!

- Ale dziś lecimy.

- Jak to, już dziś?

- Tak, moja mama kazała mi być kilka dni wcześniej przed pogrzebem, więc ja lecę już dziś.

- No dobrze, a mam powiedzieć o tym Jayowi i Klaudii?

- Tak powiedz im, że też maja lecieć. Ja za chwilkę zamawiać bilety będę, więc idźcie się powoli pakować.

- Dobrze, dobrze. Do zobaczenia.

Ja z Tomem w spokoju dokończyliśmy śniadanie. Po skończeniu posprzątaliśmy po sobie i wyszliśmy do hotelu. Kierowaliśmy się naszego pokoju, gdy usłyszałam zza drzwi pokoju Klaudii jakieś wrzaski. Nie zastanawiając się weszliśmy. Tak zobaczyłam Klaudię siedzącą na Jaym okrytą kołdrą.

- To ja może… - powiedziałam.

- Tak może… - rzekł Jay.

- A wszystko wiecie? – zapytał Tom.

- Max powiedział. – odpowiedziała Klaudia.

- Dobrze, wychodzę. Choć Tom.

Wychodząc z pokoju przyjaciół zaczęłam się śmiać z samej siebie, Tom także śmiał się ze mnie i z mojego nieprawidłowego zachowania. Weszliśmy do naszego pokoju.

- O ty prawie spakowana. – rzekł Tom.

- Tak, a jak się pospieszymy to będziemy mieli chwilę czasu dla siebie. – rzekłam uroczo.

- Mrrrr… już nie mogę się doczekać.

- Dobra, teraz Tosię spakować trzeba.

Ja się dopakowywałam, a Thomas dopiero zaczynał. Ja po 10 minutach skończyłam, więc wyszłam z pokoju na korytarz, aby w spokoju zadzwonić na lotnisko by zamówić bilety. Zamówiłam i weszłam do pokoju. Nagle popatrzyłam, że Tom gdzieś wyparował. Stanęłam w drzwiach jak wryta. Nagle za nich podbiegł Tom złapał mnie, podniósł i rzucił na łóżko. Zaczął całować.  I tak to prowadziliśmy, aż Max nie wpadł do pokoju.

- Sorka, chyba przeszkodziłem.

- Nie, nie miałam zamiar go powstrzymać. – zaśmiałam się.

- Tak, tak ty! Ha! – krzyknął Tom.

Na zegarkach była już godzina 13. Zaczęliśmy wychodzić z hotelu. Max oddał za wszystkich klucze, a pod hotel podjechał tata Majki. On zawisł nas na lotnisko w Szczecinie i z niego polecieliśmy do Vegas. Nie musieliśmy zbyt długo czekać na samolot, ponieważ mieliśmy go o 14. W samolocie opowiadałam o tym jak jest u mojej cioci w Vegas. Wszyscy słuchali, ale po niecałych 2 godzinach każdy zajął się sobą, aż do przylotu.

 ___________________________________________________________________________________

Może się spodoba, może nie. Wy oceniejcie. Trochę dużo, ale chcę was zaczytać przez ostatnie 3 dni, które spędzę w Polsce. Ponieważ lecę do Egiptu i nie będę pisać przez tydzień. Oczywiście będą one umieszczane na kartkach. Więc sorka za ilośc tego i zachęcam do komentowania.